پلي(اتر-بلاك-آميد) يك پليمر ترموپلاستيك الاستومر با نام تجاري پباكس است. اين پليمرها شامل زنجيره‌هاي خطي از قسمت‌هاي سخت پلي‌آميدي و قسمت‌هاي انعطاف‌پذير پلي‌اتري هستند.تحرك زياد زنجيره‌هاي اين كوپليمر باعث تراوائي گازها مي‌گردد. در سال‌هاي اخير،جداسازي گاز به‌وسيله اين پليمرها مورد توجه محققان قرار گرفته است. غشاهاي ماتريسي تركيبي با روش قالب‌گيري از محلول از پباكس-1657 خالص و پباكس حاوي افزودني‌هاي گوناگون تهيه شد و سپس تراوائي گازهاي دي‌اكسيد‌كربن و متان از ميان غشاهاي تهيه شده اندازه‌گيري و مورد بررسي قرار گرفت .افزودني‌هاي اصلي بكارگرفته شده در اين اختراع ابرمولكول‌هاي كاليكس‌هاي]4 [آرن عامل دار شده بوده كه براي اولين بار در توليد غشاهاي مذكور مورد استفاده قرار گرفته‌اند. نتايج حاصل از اين اختراع نمايانگر غشائي با تراوايي و گزينش پذيري بسيار بالاتري نسبت به نسل هاي قبلي اين قبيل غشا ها مي باشد.

هدف از اين اختراع سنتز بنزيل كلريد از تولوئن به روش كلراسيون زنجيره جانبي تولوئن در فاز بخار است. بر اساس اين روش تولوئن تا نقطه جوش حرارت داده ‌شده و سپس در فاز بخار با گاز كلر خشك و در حضور نور به عنوان توليد كننده راديكال كلر واكنش داده مي‌شود كه اين واكنش با توليد محصولات جانبي همراه است. در اين اختراع با استفاده از يك راكتور با سيكل حلقوي ضمن توليد بنزيل كلريد با خلوص 98 درصد ميزان توليد محصولات جانبي بنزال كلريد و بنزو كلريد به حداقل رسيده است. به دليل بيشتر بودن نقطه جوش محصول بنزيل كلريد (179درجه سانتي‌گراد) از ماده اوليه تولوئن (110 درجه سانتي‌گراد) در طول انجام واكنش، همواره فرايند جداسازي محصول از ماده اوليه انجام مي‌شود بدين ترتيب كه با حرارت دادن مخلوط واكنش، تولوئن (به واسطه كمتر بودن نقطه جوش آن نسبت به محصول بنزيل كلريد) بخار شده و با گاز كلر موجود در راكتور واكنش مي‌دهد و محصول بنزيل كلريد توليد شده (به واسطه بيشتر بودن نقطه جوش آن نسبت به ماده اوليه تولوئن) در فاز محلول باقيمانده و در مجاورت گاز كلر قرار نمي‌گيرد تا منجر به محصولات جانبي بنزال كلريد و بنزوكلريد گردد.